Horfði á þessa í síðustu viku. Þetta er held ég 5. danska myndin sem ég blogga um, en það er nú einföld skýring á því, ég er í dönsku vali og við gerum fátt annað en að horfa á bíómyndir.
Allavega þessi mynd er frá leikstjóranum Susanne Bier sem gerði líka myndina Elsker dig for efvigt, mynd sem ég skrifaði um fyrir jól.
Den eneste ene fjallar um tvö pör sem eru bæði að reyna eignast börn. Annað virkar frekar eldra, Lizzie og Niller,en hitt og getur ekki eignast börn út af ástæðu sem ég skildi ekki, því þetta var á dönsku. Hitt parið, Sus og Sonny, getur heldur ekki eignast börn því konan segir að hún geti það ekki, en í rauninni heldur hún að þessi heiti ítalski maður sem hún er með muni fara frá henni ef hún verðu ólétt og feit. Myndin byrjar svolítið skemmtilega og uppbygging hennar er góð. Sýnir pörin tvö í upphafi hjá sitthvorum lækninum. Svo fara þau heim og fyrra parið fær að ættleiða en hitt auðvitað ekki. Svo fylgjumst við með þeim í lífi sínu. Þá lærir maður að hata þessa Liizzie sem er fáránlega stjórnsöm og asnaleg. Hún á líka systur sem heitir Mulle og er enn verri en systir sín! Þau enda á að ættleiða svo litla stelpu frá Afríku sem heitir Mgala.
Hjá Sonny og Sus byrjar maður að hata karlinn í sambandinu. Sonny er að halda framhjá Sus sem verður að lokum ólétt og kemst þá að því að hann sé að halda framhja´sér með einum að kúnnunum sínum en Sus vinnur á snyrtistofu. Líf paranna tveggja fléttast svo skemmtilega saman í byrjun og aftur í lokin og úr veður heldur klisjuleg rómantísk gamanmynd, en hver er það ekki ef myndin er flokkuð sem rómantísk gamanmynd?
Söguþráðurinn er fínn, kannski ekki spennandi en það gerist alveg eitthvað í þessari. Kannski eina að risið í sögunni er ekkert svakalega hátt enda er frekar fyrirsjáanlegt hvað á eftir að gerast. Hafði eflaust áhrif á álit mitt að ég horfði á hana með 10 örðum stelpum. Þá verður hún betri því það er hlegið meira að kjánalegum brandörum og svona meiri innlifun í myndina.
Tónlistin í myndinni passaði líka vel við. Held hún hafi meira að segja verið tilnefnd til Grammy verðlauna! Skemmtilegar andstæður líka í myndinni en samt sem áður hliðstæður í senn. Þessar dönsku myndir sem ég hef séð í vetur eru MJÖG mismunandi en af þeim rómantísku sem ég hef séð verð ég að segja þessa þá bestu. Allavega samanborið við hina myndina frá Susanne Bier er Den eneste ene bara óskarsverðlaunin!
Leikararnir eru kannski ekkert með neinn stjörnuleik. Helst þá sú sem leikur Sus en það er Sidse Babett Knudsen. Hún lék einmitt líka í Blå mænd sem ég hef bloggað áður um þar sem hú var langbest þar. Hún er kannski í aðeins alvarlegra hlutverki þarna en náði samt að vera mjög fyndin inná milli.
Fyndinn titillinn á þessari samt, svolítil kaldhæðni að hann þýðir sá eini sanni eða sú eina sanna, því það er einmitt þveröfugt við myndina þar sem enginn hefur fundið sinn eina sanna.
Friday, April 16, 2010
Gagnrýni
Jæja, ég vil byrja á því að þakka fyrir veturinn! Skemmtilegt fag og morgundagurinn verður áhugaverður, segi ekki meir. Held ég haldi mér bara nokkuð við spurningarnar þína og reyni að svara þeim öllum, bara misvel.
Það sem betur mátti fara... Ég ver að segja að betur mátti fara kannski með heimildamyndina okkar. Við völdum að vísu þetta efni en það er búið að vera alltof mikið stress að taka upp lokaverkefnið og heimildamyndina í sama skell. Held að það sem betur má fara er að gefa engum frest þangað til svona seint og svo líka að kannski hafa þá áætlun að allir verði að vera búnir að taka upp myndirnar sínar fyrir jól. Ekki endilega klára þær, en allavega taka þær upp. Minna stress og álag á myndavélinni. Annað þá væri kannski hægt eins og þú nefnir að hafa fleiri skilaverkefni og hafa þetta eins og þetta er núna, en sleppa þessu blessaða lokaprófi sem við erum að fara í. Frekar skrítið að taka bara lokapróf í fagi sem maður hefur aldrei tekið próf í. Kannski hafa eitt próf á önn úr efninu þá frekar, skila einum skets fyrir jólin og þá er komin fínasta prófseinkunn. Það sem mér fannst takast vel er t.d maraþon myndin en þar hafði maður ákveðinn tímaramma og kláraði bara myndina innan þess ramma. Gæti verið skemmtilegt að hafa kannski aðra þannig. Helst þá eftir að vera búin að gera heimildarmynd svo maður kunni alveg vel á myndavélina. Líka gaman ef það væri kannski skilyrði í verkefninu sem þú setur, dæmi (sem er frekar lélegt en hægt að finna betra) um það er kannski að það verður að vera matarsena, enginn má deyja og kannski eitthvað lögmál fyrir leikarana. Lögmálið getur veriðað þú verður að þú verður t.d. að vera sitjandi til að tala eða verður að koma við hálsinn þinn þegar þú ert ekki að tala o.s.frv....
Við fórum í bíó
Bloggið fannst mér skemmtilegt og ég held ég hafi lært mest á því. Ég myndaði mér frekar skoðun á því hvað mér fannst um myndina og gat rökstutt það í senn. Eitt með bloggið samt er að þegar við byrjuðum hafði ég ekki HUGMYND um hvað ég ætti að skrifa, fannst asnalegt að skrifa um hvað myndin var en líka erfitt að byrja bara að segja að tónlistin var fín. Mætti leiðbeina manni aðeins betur eða segja( nú veit ég ekki hvort ég hef misst af því) að þú sért búin að blogga um einhverjar myndir og við getum kíkt á það á síðunni þinni. Auk þess legg ég til að fækka stigin niður í kannski 70 á önn fyrir bloggið en svo kannski 10 fyrir komment hjá öðrum. Það myndi kannski skapa aðeins meiri stemmningu fyrir þessum bloggum. Þá væri líka hvatning fyrir að kommenta og lesa hjá hinum.
Held þú þurfir kannski aðeins að vera harðari á myndavélinni og tölvunni en þetta var svosem allt í lagi, allavega lenti ég og mínir hópar ekkert í svaka veseni þótt maraþon myndin hafi verið með lang þægilegasta sniðinu.
Varðandi röðunina á efninu fannst mér hún bara fín. Gott að klára handritamöppuna fyrir jól.Hefði verið betra kannski að geta geymt þessar möppur í skólanum jafnvel, því maður vann lítið í henni heim og þá hefði maður allt á sínum stað... það er samt örugglega bara ég og mitt skipulagsleysi...
það var gaman...
En ég hef þá lítið meira að segja, fyrirlestrarnir voru fínir.. mátt kannski slaka á þessum tímaramma á þeim, sérstaklega ef það er ekkert að gera í tímanum meir. Já, verð líka að segja að RIFF er klárlega eitthvað sem allir í kvikmyndagerð verða að fara á! Það stóð án efa uppúr hjá mér fyrirjól og ætla eflaust aftur á næsta ári
Takk fyrir veturinn
p.s. það er eitt blogg hérna fyrir neðan sem er eftir að fara yfir.. the good heart + mæting!
p.p.s. það stóð ekki við Kóngaveg bloggið en fékk ég ekki mætingu?
Það sem betur mátti fara... Ég ver að segja að betur mátti fara kannski með heimildamyndina okkar. Við völdum að vísu þetta efni en það er búið að vera alltof mikið stress að taka upp lokaverkefnið og heimildamyndina í sama skell. Held að það sem betur má fara er að gefa engum frest þangað til svona seint og svo líka að kannski hafa þá áætlun að allir verði að vera búnir að taka upp myndirnar sínar fyrir jól. Ekki endilega klára þær, en allavega taka þær upp. Minna stress og álag á myndavélinni. Annað þá væri kannski hægt eins og þú nefnir að hafa fleiri skilaverkefni og hafa þetta eins og þetta er núna, en sleppa þessu blessaða lokaprófi sem við erum að fara í. Frekar skrítið að taka bara lokapróf í fagi sem maður hefur aldrei tekið próf í. Kannski hafa eitt próf á önn úr efninu þá frekar, skila einum skets fyrir jólin og þá er komin fínasta prófseinkunn. Það sem mér fannst takast vel er t.d maraþon myndin en þar hafði maður ákveðinn tímaramma og kláraði bara myndina innan þess ramma. Gæti verið skemmtilegt að hafa kannski aðra þannig. Helst þá eftir að vera búin að gera heimildarmynd svo maður kunni alveg vel á myndavélina. Líka gaman ef það væri kannski skilyrði í verkefninu sem þú setur, dæmi (sem er frekar lélegt en hægt að finna betra) um það er kannski að það verður að vera matarsena, enginn má deyja og kannski eitthvað lögmál fyrir leikarana. Lögmálið getur veriðað þú verður að þú verður t.d. að vera sitjandi til að tala eða verður að koma við hálsinn þinn þegar þú ert ekki að tala o.s.frv....
Við fórum í bíó
Bloggið fannst mér skemmtilegt og ég held ég hafi lært mest á því. Ég myndaði mér frekar skoðun á því hvað mér fannst um myndina og gat rökstutt það í senn. Eitt með bloggið samt er að þegar við byrjuðum hafði ég ekki HUGMYND um hvað ég ætti að skrifa, fannst asnalegt að skrifa um hvað myndin var en líka erfitt að byrja bara að segja að tónlistin var fín. Mætti leiðbeina manni aðeins betur eða segja( nú veit ég ekki hvort ég hef misst af því) að þú sért búin að blogga um einhverjar myndir og við getum kíkt á það á síðunni þinni. Auk þess legg ég til að fækka stigin niður í kannski 70 á önn fyrir bloggið en svo kannski 10 fyrir komment hjá öðrum. Það myndi kannski skapa aðeins meiri stemmningu fyrir þessum bloggum. Þá væri líka hvatning fyrir að kommenta og lesa hjá hinum.
Held þú þurfir kannski aðeins að vera harðari á myndavélinni og tölvunni en þetta var svosem allt í lagi, allavega lenti ég og mínir hópar ekkert í svaka veseni þótt maraþon myndin hafi verið með lang þægilegasta sniðinu.
Varðandi röðunina á efninu fannst mér hún bara fín. Gott að klára handritamöppuna fyrir jól.Hefði verið betra kannski að geta geymt þessar möppur í skólanum jafnvel, því maður vann lítið í henni heim og þá hefði maður allt á sínum stað... það er samt örugglega bara ég og mitt skipulagsleysi...
það var gaman...
En ég hef þá lítið meira að segja, fyrirlestrarnir voru fínir.. mátt kannski slaka á þessum tímaramma á þeim, sérstaklega ef það er ekkert að gera í tímanum meir. Já, verð líka að segja að RIFF er klárlega eitthvað sem allir í kvikmyndagerð verða að fara á! Það stóð án efa uppúr hjá mér fyrirjól og ætla eflaust aftur á næsta ári
Takk fyrir veturinn
p.s. það er eitt blogg hérna fyrir neðan sem er eftir að fara yfir.. the good heart + mæting!
p.p.s. það stóð ekki við Kóngaveg bloggið en fékk ég ekki mætingu?
Subscribe to:
Posts (Atom)